Veiligheid en gezondheid.

Wat ik hier met jou wil delen is een persoonlijk verhaal, dat mij heeft laten inzien dat heling zonder een diepgaand gevoel van veiligheid eigenlijk onmogelijk is. Ik heb het over diepgaande emotionele en lichamelijke heling. Als je leeft vinden groei en herstel altijd plaats, maar nu gaat het even niet over wondgenezing na een geschaafde knie.

Persoonlijke uitdagingen.

In mijn leven spelen een aantal thema’s een grote rol, omdat ze me blijven uitdagen, of eigenlijk: ze zitten vaak ongelofelijk in de weg. Ik heb veel geworsteld met een laag zelfbeeld, weinig zelfvertrouwen, onzekerheid, onbegrip over vroeger, en andere dingen die mij klein kunnen houden.

Daarnaast heb ik chronisch eczeem en allergieën die af en toe de kop op steken. Huid en onzekerheid staan sterk in relatie tot elkaar. Onder andere daarom wil ik het thema ‘veiligheid’ hier aansnijden. Want onveiligheid ligt aan de wortel van alle thema’s waar ik me soms nog door uitgedaagd voel, en dat geldt vermoedelijk ook voor jou, ook al zijn jouw thema’s anders.

Veiligheid aan de basis van heling.

Deze blog voelt als een begin van een nog verder uit te diepen visie op (zelf)heling waarin veiligheid centraal staat, waar ik regelmatiger over ga schrijven. Ik ben van mening dat veel behandelingen, eetadviezen en therapieën het belang van een diepgaand gevoel van veiligheid onderschatten of zelfs over het hoofd zien, waardoor de daadwerkelijke heling (die vaak beloofd wordt) zal ontbreken. Van welke klacht of aandoening dan ook. Ik claim niet dat ik in staat ben om dit wel te doen voor jou of anderen. Sterker nog: dit kan ik ook niet en dat is misschien ook wel waarom het in veel methodes totaal afwezig is. Jij bent de enige die jezelf kan helen.

Een dokter kan je snijwond hechten, maar het dichtgroeien kan alleen jijzelf. Hoe meer jij je wond de tijd geeft om te helen (erkent dat de wond er is en dat je er rekening mee mag houden), hoe mooier het litteken wordt.

Daarover kan ik ook nog pagina’s door mijmeren, dat doe ik misschien in een volgende blog. Voor nu wil ik het belang van een gevoel van veiligheid benadrukken, in relatie tot gezondheid en heling.

Mijn jaar in Antwerpen.

Tijdens mijn studie heb ik een jaar in Antwerpen gewoond om daar mijn master diploma te halen (in Filmwetenschappen en Visuele cultuur, voor wie het zich afvraagt 😉). Om kort te gaan: het was zwaar. Een half jaar lang sliep ik nul tot vier uur per nacht en had ik hardnekkig eczeem over mijn hele lichaam. Om soort van te ontspannen ging ik drie keer per week hardlopen. Ik snap nog steeds niet dat ik het heb volgehouden.

Het ging dus niet goed, en ik wilde daar wat aan doen. Ik liep bij een allergoloog, deed eliminatie diëten, at histamine-arm en niets hielp. Bij alles was ik bang dat het niet ging helpen of me alleen maar ‘stukker’ ging maken. Eten voelde gevaarlijk en ik rouwde als ik nog iets uit mijn eetpatroon ‘moest’ weglaten.

Yoga & meditatie verminderde jeuk.

Gelukkig ontdekte ik meditatie en yoga. Het heelde me niet, maar ik merkte wel direct dat als ik ging mediteren, dat de jeuk afnam en ik de eczeem beter kon verdragen. Het weekend nadat we terug waren in Nederland met onze diploma’s op zak sliep ik de nacht door en was m’n eczeem VEEL minder. What the f*ck??

Ik. Ben. Zo. Bang geweest. Ik was bang dat de studie te moeilijk zou zijn. Dat ik te dom of onkritisch was. Bang dat ik deze master misschien om de verkeerde redenen ben gaan doen, en dus eigenlijk helemaal niet wilde doen. Ik was bang dat mijn partner verliefd zou worden op een Vlaamse schone (niet gebeurd, nu twee kindjes mee!). Ik was bang voor weet ik veel wat overal stress helemaal k*t. En ik was me hier natuurlijk helemaal niet van bewust. Het zat allemaal ‘onder m’n huid’ om het even flauw uit te drukken. En toen het allemaal achter de rug was, kon ik eindelijk loslaten.

Zuuuuuuuuuuucht…

Vecht of vlucht mechanisme.

Als je lichaam in de vecht-of-vlucht-stand zit, dan staan er een aantal processen structureel op een lager pitje. Denk aan je spijsvertering en je immuunsysteem. Je maakt vooral activerende hormonen aan, zoals adrenaline en cortisol, en de tegenhangers die je moeten ontspannen en regenereren zoals seratonine en melatonine, veel minder. Geweldig als je daadwerkelijk in een levensbedreigende situatie zit. Maar dat zat ik niet. Er was van buitenaf gezien eigenlijk sowieso weinig aan de hand. Gewoon een kansrijk studentenstelletje dat lekker een jaartje in het nabije buitenland vertoeft. Geen drama. Geen ongelukken. Geen gevaar. En toch…

Mijn spijsvertering was een zooitje, mijn immuunsysteem ook (eczeem is uiteindelijk een soort van auto-immuunaandoening). Ik had een wortelkanaalbehandeling nodig voor een acuut ontstoken kies. Mijn stress tastte mijn darmbioom aan en vlamde mijn huid op, en ondertussen lag ik ook nog wakker ‘s nachts omdat ik niet kon slapen.

Ik vulde mijn hoofd met angst.

Mijn angst om niet te slagen, en om dingen daar te verliezen, was zo groot en belastend dat ik er tot in mijn diepste vezels last van had. Ik heb een jaar lang zonder het te beseffen een diep gevoel van onveiligheid in mijn hoofd ervaren, waardoor mijn lichaam constant klaar was voor een gevecht met de eindbaas die nooit kwam. Met alle gevolgen van dien.

Symptoombestrijding.

Alles wat ik toen probeerde om de slaapproblemen en eczeem op te lossen, waren – hoe holistisch bedacht ook – symptoombestrijding. Meditatie en yoga, gezonder eten, allemaal hartstikke mooi, maar de kern van het probleem lag heel ergens anders. En doordat ik die kern niet opzocht, of misschien zelfs wel uit de weg ging, had de rest weinig effect.

Helen kan alleen vanuit veiligheid.

Dit is waarom ik van mening ben dat een diepgaand gevoel van veiligheid, in jouw eigen lichaam, in jouw eigen hoofd, essentieel is bij het écht ondersteunen en helen van jouw gezondheid. Geestelijk en lichamelijk. Ik ben de eerste die het belang van een gepersonaliseerd, puur en gezond eetpatroon zal aanbevelen, maar als je onbewust in een diepe staat van onveiligheid verkeerd (werkdruk, geldproblemen, ongezonde leefomstandigheden, bang om dik te worden) dan is dat uiteindelijk wat aandacht nodig heeft. In een staat van vechten of vluchten heeft heling geen prioriteit, dus zal dat ook heel moeizaam gaan.

De rol van de maatschappij.

Ik kan het niet laten om hier dan toch een noot over de maatschappelijke context te plaatsen. Veiligheid is een handelswaar geworden. Iets wat je niet hebt tot dat je iets koopt (verzekeringen, supplementen, pensioen, koophuis, waterfilter, noem maar op). Terwijl veiligheid iets is dat in jou zit. Het gaat over vertrouwen in jezelf, en dat jij mag vertrouwen dat jij de juiste keuzes maakt wanneer die nodig zijn. Dat fouten gemaakt mogen worden, en dat je niet bang hoeft te zijn voor het onbekende als jij sterk in je schoenen staat.

De wereld is een wilde plek.

Als jij je veilig voelt, dan ben je juist sterk. Niet kwetsbaar. En ook minder vatbaar voor externe invloeden. Politieke ideeën, maatschappelijk wenselijk gedrag, maar ook bijvoorbeeld ongezond eten. Een weerbaar mens is weerbaar voor alles. Niet onverwoestbaar, maar wel beter in staat te incasseren, verwerken, helen en los te laten. Misschien niet zonder littekens, maar altijd wijzer dan armer.

Dit verhaal is nog lang niet af.

Veiligheid en vertrouwen zijn onderwerpen waar ik heel veel over nadenk en ik ben van plan hier nog vaker over te schrijven. Het bovenstaande voelt daarom misschien onaf, of hak-op-de-tak en dat is het ook wel. Het is zo’n groot onderwerp wat zo moeilijk te vatten is in een coherent kort berichtje, dat ik maar gewoon ben begonnen met schrijven. In de hoop dat er op den duur een heldere visie ontstaat, waarmee ik jou kan ondersteunen en inspireren in je eigen reis naar heling en gezondheid.

Deel vooral met me wat er in je opkomt via nickesmeets@gmail.com! Ik ben benieuwd naar alles.

Warme groet, Nicke